جهاد با نفس

گناهان خود را کوچک نپندارید.

4- راه جلوگیری از به خطا افتادن ما در مسیر؟

تصور کنید به بیماری سختی مبتلا شده ایم. در هر مرحله از بیماری به پزشک خود مراجعه می کنیم تا اقدامات پیشگیرانه یا اقدامات تکمیلی را برای رسیدن به هدف که سلامت کامل است، از او دریافت کنیم و راهنمایی های لازم را برای رسیدن هر چه بهتر به هدف از او بگیریم.

زمانی که ما انسانها برای جسم خود اینقدر ارزش قائل هستیم که مدام آن را چک میکنیم چرا باید از سلامت نفس خود اینگونه غافل باشیم!؟

البته این بدان معنا نیست برای رسیدن به سلامت نفس، جسم را رها کنیم، بلکه به این معنا است که که توام با رسیدن به سلامت جسم از پاکی نفس خود غافل نشویم.

برای اینکه در مسیر تهذیب نفس به خطا نیوفتیم لازم است از معلمی برای رسیدن به هدف کمک بگیریم زیرا به خطا افتادن در این راه بازگشت سختی دارد. انتخاب معلم مناسب بسیار با اهمیت است.

از آیت الله بهجت (ره) پرسیدند آیا این مسیر نیاز به استاد دارد؟در جواب فرمودند: "استاد تو علم توست. به آنچه می دانی عمل کن، آنچه را نمیدانی کفایت کن"[1].

زمان رحلت پیامبر، ایشان فرمودند:"بعد از من دو امانت در میان امت باقی می گذارم. کتاب خدا و اهل بیت (علیه السلام)". پس می توان نتیجه گرفت بزرگترین معلمان ما کتاب خدا و ائمه ی اطهار می باشند. اما به دلیل اینکه اکثر مردم به جایگاهی نرسیده اند که بتوانند از این دو منبع عظیم بدون هیچ مفسری استفاده کنند، استفاده از علما و معلمان اخلاق ضروری می باشد.

[1] http://www.shia-news.com/fa/news/55674

غرور یکی دیگر از عوامل بازدارنده می باشد.

گاهی با افزایش علم چنان درگیر خود می شویم که به جای فراموش کردن و دوری از منیت در آن غرق خواهیم شد. باید این را بدانیم که حتی اگر علامه زمانه ی خود هم باشیم امکان به خطا رفتن برای ما وجود دارد، اگر خدا ما را به حال خود رها کند. چه زیبا امام خمینی (ره) فرمودند: "علم نور است ولی در دل سیاه، دامنه ظلمت و سیاهی را گسترده‎تر می سازد[1]".

به نظر حقیر تکبر یکی از مهمترین عوامل سقوط انسانها می باشد همانطور که عامل سقوط ابلیس شد. در جایی می شنیدم که یکی از اساتید (اسم ایشان را به یاد نمی آورم) فرموند:اگر عبادت ابلیس، عبادتی خالص بود هرگز سقوط نمیکرد. ظاهرا ابلیس فکر می کرده اگر به انسان سجده نکند (با آنکه فرمان خدا بود) یعنی خیلی عابد است و تنها به خدا سجده کرده! عابد واقعی حضرت ابراهیم (علیه السلام) بود که به خاطر خدا و فرمان او می خواست فرزندش را قربانی کند.

نکته ی بسیار مهم در این سخن که می تواند کمک ما باشد در این راه این است که در همه ی کارها خالص باشیم کارهایی که انجام می دهیم نه برای خوشایند مردم بلکه برای رضایت فقط خدا انجام دهیم. وقتی برای خدا کاری را انجام دهیم دیگر نه از کسی ناراحت خواهیم شد نه از کسی توقع می کنیم و جلوی بسیاری از گناهانی که به این واسطه رخ خواهد داد، گرفته خواهد شد.

4- راه جلوگیری از به خطا افتادن ما در مسیر؟

ادامه دارد...

زهد

یعنی اینکه

آنچه بدست می آوریم

با

آنچه که از دست می دهیم

برامون

برابر باشه.

2-مقارنات وجوبی(یا همان واجبات نماز)

2 قسمت میشود: رکن و غیر رکن

رکن :یعنی اینکه اگر عمدا یا سهوا کم یا زیاد شود، نماز باطل میشود.

غیر رکن :یعنی اینکه اگر فقط عمدا کم و زیاد شود، نماز باطل می شود و اگر سهوا باشه نماز باطل نمی شود.

5 مورد برای رکن داریم:

 1- قیام

 2- نیت

 3- تکبیر الاحرام

 4- سجده

 5- رکوع

6 مورد هم برای غیر رکن داریم:

 1- قرائت

 2- ذکر

 3- تشهد

 4- سلام

 5- ترتیب

 6-موالات

3- چه اعمالی ما را از رسیدن به مقصودباز میدارد؟و خطراتی که در راه رسیدن به کمال و تهذیب نفس ممکن است انسان با آن مواجه شود چیست؟

از نظر حقیر، وسواس در ظاهر اعمال می تواند یکی از عوامل بازدارنده از هدف اصلی باشد.

عده ای هستند که هنوز در ظاهر اعمال گیر کرده اند و بسیار وسواس به خرج می دهند.البته بسیاری از آنها باور ندارند که دچار وسواس شده اند، قابل ذکر است که وسواس نداشتن دلیلی بر سهل انگاری نیست همان طور که باطن اعمال مهم است ظاهر آنها نیز مهم می باشد و در بسیاری از احادیث داریم که میانه روی در اعمال پسندیده ترین روش می باشد.

از دیگر عوامل بازدارنده، گم کردن راه است.

گاهی چنان غرق راه هستیم که هدف را فراموش می کنیم. قدم گذاشتن در این مسیر علاوه بر اینکه بسیار سخت است اما لذتی خدایی دارد که(بزرگانی که این راه را طی کرده اند می گویند) یک بار چشیدن آن، انسان را مست خواهد کرد. باید توجه کنیم که مسیر ما را گول نزند و راه، برای ما هدف نشود.

همچنین حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) می فرمایند: "هیچ خبر دارید که خدا شما را در تپه ی جهالت سرگردان نگذاشته و سررشته ی سعادت را در دستتان گم نکرده است؟ جهان آفرین راضی نشد که آفریدگانش در کوری نادانی به سر ببرند و عمری به بیخبری و گمراهی بگذرانند، پیامبرانی برگزید که لوایح آسمانی را همچون مشعل هایی فروزان بدست گرفته صلای هدایت در جهان انداختند[1]."

این حدیث بسیار شیوا است و نشان می دهد علاوه بر اینکه خدا بندگان را بی هدف نیافریده، اسباب و لوازمی قرار داده تا از گمراهی آنها جلوگیری کند اما وقتی بنده ای می خواهد با اینهمه دلیل با خدا لجبازی کند (عملا با خودش لجبازی کند) با توجه به قدرت اختیاری که خدا به انسانها داده، چکار می توان کرد!؟

گر گدا کاهل بود،تقصیر صاحبخانه چیست؟!

کلیات فقه 3 دسته تقسیمش میکنیم:

1- مقدماتی وجوبی

2- مقارنات وجوبی

3- خلل

1-مقدمات وجوبی:

چیزایی که قبل از نماز رعایت آنها واجب باشد.

1- طهارت از حدث (حدث یعنی چیزایی که به وجود میان و وضو یا غسل ما رو باطل می کنند.)

2نوع دارد:

    1.حدث اصغر (مثل خوابیدن)

    2.حدث اکبر (مثل جنابت)

2- طهارت از خبث (خبث یعنی نجاست اینجا منظور توی لباس و بدن نمازگزار است.)

3- پوشش

4- رعایت قبله

5- رعایت اوقات نماز

6- رعایت مکان نمازگزار

ادامه دارد...

اندکی

درنــــــــــــــــــــــــــــــــــگ

لازم است...

در ادامه بخش قبل داریم:

آیا انسان بی هدف به این دنیا آمده است؟! طبیعتا اینگونه نیست.

ممکن است این سوال به ذهن برسد که اگر هدف از خلقت انسان عبودیت است، آیا خدا به عبادت انسان نیاز دارد؟

پاسخ این سوال را حضرت علی (علیه السلام) بسیار زیبا و لطیف بیان کرده اند، حضرت می فرمایند: "با آنکه پروردگار متعال از پرستش بندگان بی نیاز بود و گرد گناهانشان نیز بر دامن کبریایش نمی نشست، مقرر فرمود به منظور طی تکامل و تهذیب نفس طاعت و بندگی کنند و از معاصی حتی المقدور بر کنار باشند[1]..."

از حدیث بالا چیزی که برداشت می شود این است که تنها راه تکامل انسانها بندگی خداست که با پاک کردن نفس خود از آلودگی ها و به اصطلاح تهذیب نفس حاصل خواهد شد.

جهاد با نفس همیشه یکی از مهمترین مسائلی بوده است که تمامی انسان هایی که به فکر آخرت خود بوده اند ، به آن پرداخته اند.این مبحث و پرداختن به آن برای همه ی ما ضروری است، در هر مرحله ای از تقوا که باشیم(چه پله ی اول چه وسط راه) ضروری است که راه را کامل بشناسیم تا در میانه ی راه به بیراهه کشیده نشویم، البته باید آشنایی از ظرفیت وجودی خود نیز داشته باشیم. مهم این است که نقایص خود را بشناسیم و خود را بسازیم.

قبل از اینکه وارد این مبحث بشویم که "جهاد با نفس را باید از کجا شروع کرد؟"، لازم است به تعدادی از سوالاتی که در ابتدای راه برای انسان به وجود می آید پاسخ گفت که از نظر اینجانب پاسخ دادن و یقین به آنها(به معنای ایمان کامل به آنها)، پذیرش خطاها و پیشروی در مسیر را برای ما آسانتر خواهد کرد.

در ادامه به تعدادی از سوالات پاسخ خواهیم داد...

جناب امیر المومنین (علیه السلام) فرموده اند: در میان تمام این علوم، علمی پر منفعت تر از معرفت نفس نیست، زیرا هر کس خود را بشناسد، تمام فلسفه – اعم از طبیعیات و الهیات اخص و اعم – و تمام عرفان – اعم از عرفان نظری و عملی – و خلاصه تمامی قرآن برای او حل می شود.

منبع:شرح دروس معرفت نفس-علامه حسن زاده آملی-شارح:صمدی آملی-ص45